Anna De Santis: S'arranca n'goppa a terra can un ne vo sapè, la s
S'arranca n'goppa a terra can un ne vo sap�,
la stagion � juta secca,
e la vanga nu trase.
Si ancora nun se fir e chiove,
tutt o raccolt � perdut.
E mesca lacreme e surore,
mentre lu tiemp nun fa pass� mai l'ore.
Ecca ca arriva a sera
e s'ammiscano fatica e duluri,
da chella fenesta, se scorge a luna
e se spera ca e nuvole s'arrain,
sadd� tru� nu poco e consolazione
pe put� zapp�.
Lu seme nun s'affossa,
adda ven� nu bell'acquazzone,
ca esc a lu pantan,
e dint e sulchi scorre comme a nu turrent.
E finalment s'arraggia o ciel
e mentre ca te vec,
arrap a porta, nient me ne nporta,
sott all'acqua veng a fatic�
cuss� e cheste lacreme nun s'accorg nisciuno.
Anna De Santis
Più citazioni Anna De Santis
"Verme nero!" Gridò uno stolto passando sulla via, ad un povero negro.
Ed io, verme, che avevo sentito, strisciando pensai: "ma che bel complimento, non sai che siamo nati per trasforma...
Saprò quanto mi manchi...
Signore, ho scarpe di piombo, vorrei volare, dammi ali più grandi.